Wandeling Loonse Duinen Biesenmortel

Mijn baasje en zijn collega’s hadden weer eens besloten om te gaan lopen met allemaal andere Cairns en nog meer baasjes….

Altijd leuk om te gaan tot ik besefte dat het een duinengebied betreft, hoewel duinen in Brabant. Ik ben maar een hond maar normaal hoort bij een duin toch water?

Ik had al wel begrepen dat het er heel mooi moest zijn, maar duinzand en korte pootjes… laat mij maar thuis.

En ja, zondagmorgen na mijn beide bakken vol en na de uitkijkplek voor in de straat te hebben geclaimd zag ik baasje 1 en 2 wegrijden. Op naar een lange maar mooie dag en ik? Ik doe mijn ogen dicht, heerlijk!

 

De vooruitziende blik van onze Indy was waar. Het was een prachtig gebied. Bij aankomst even de schrik van meer paarden en fietsers dan goed is voor 34 mensen en 26 cairns… Gelukkig liepen er twee mensen die uit de buurt kwamen en na overleg wilde deze mijnheer wel voorop. Na een kop koffie en een lokale lekkernij tegen half 12 begonnen wij met de wandeling. Gelukkig was de mix van paard, fiets en hond maar 300 meter waarna het losloop gebied begon. Eerst een mooi bos. Paadje op en af. Afwisseling tot de eerste zandvlakte. Bij deze eerste zandvlakte denk je nog een mooi stuk, heel wat anders dan bos. Aansluitend weer een mooi stuk bos en dan kom je toch bij de duinen. En hoewel er geen water of boot te zien was, voelde het wel de wandeling in Katwijk of Zandvoort. Spieren die er wel zijn maar die zich normaal nooit melden, begonnen zich te roeren. Het tempo werd er niet hoger door maar dat was niet erg. Er was namelijk genoeg te zien, de omgeving was prachtig. Inderdaad duin/duinachtig en dan tussen de loofbomen. Een aanrader en heel wat anders dan “normaal”.  Na overleg vooraf met de horeca wilden wij tegen 13.00 uur terug zijn en dat werd niet door iedereen erg gevonden.

Bij terugkomst was het terras overvol, gelukkig was er voor iedereen plek en werd er lang en gezellig nagezeten.

Met gespannen kuiten en een auto vol Brabants open haard hout weer naar huis. Wederom een leuke gezellige groep en een geslaagde dag.

 

En daar zie ik de auto weer aankomen. Baasje 1 kijkt minder blij dan vanmorgen en baasje 2 heeft de ogen al op de slaapstand. Bij binnenkomst krijg ik eerst wat ik altijd wel krijg, maar lijken ze moe? Het welkom is minder dan normaal. Ik had ze toch gewaarschuwd… Maar ja. Hoor ik ze ook nog zeggen dat ze volgend jaar weer 4x gaan wandelen… Ze leren het ook nooit.

Toch heb ik wel iets gemist want op de foto staan wel veel baasjes en collega Cairns. Volgend jaar maar weer mee. Hoewel ik dan hoop dat er minder zand ligt dan in de schoenen van baasje 2 zat.

 

Groeten Dennis Cas en Indy

(wie baasje 1 en 2 zijn laten we aan de lezer over)